نام بیماری: میوه سبز مرکبات

• لکه ای شدن برگها.

• زرد شدن رگبرگ ها.

• رشد ضعیف درخت .

• ریزش زودهنگام برگها.

• سبز شدن و عدم رشد کافی میوه.

اولین نشانه میوه سبز مرکبات (شاخه زرد یا گرینینگ) معمولاً ظهور یک شاخه زرد روی درخت است، در نتیجه یکی از نام های اصلی این بیماری، میوه سبز مرکبات (huanglongbing) است (که در واقع به معنای بیماری اژدهای زرد است). برگها به تدریج به رنگ زرد کم رنگ در می آیند و یک حالت لکه دار پیدا کرده که ممکن است با کمبود روی یا منگنز اشتباه شود. یک روش معمول برای تشخیص این بیماری از علائم کمبود روی و منگنز آن است که کمبودها علائمی متقارن با رگبرگ دارند، در حالی که علائم بیماری گرینینگ نامتقارن است. در این بیماری درختان آلوده رشد کم، ریزش زودهنگام برگها و خشکیدگی سرشاخه را نشان می دهند. درختان ممکن است چندین گل خارج از فصل داشته باشند که بعداً می ریزند و همچنین میوه های کوچک و نامنظم با یک پوست ضخیم و رنگ پریده که در قسمت پایین سبز باقی می مانند دربر داشته باشند (به همین دلیل نام بیماری میوه سبز مرکبات است).

علائم بیماری میوه سبز مرکبات (شاخه زرد یا گرینینگ) (huanglongbing یا HLB) توسط باکتری Candidatus Liberibacter asiaticus ایجاد می شود. این بیماری به طور مداوم توسط دو آفت پسیل (Diaphorina citri و Trioza erytreae) که در شیارهای مرکبات وجود دارند، منتقل می شود. بیماری میوه سبز مرکبات یا گرینینگ توسط پوره ها و پسیل های بالغ ها قابل انتقال می باشد. آنها می توانند بیماری را در طول 3 تا 4 ماه زندگی خود حفظ و منتقل کنند. بیماری گرینینگ سیستمیک است و از سه ماه تا چندین سال دوره انکوباسیون نیاز دارد تا علائم قابل مشاهده شوند. این بیماری می تواند از طریق پیوند نیز گسترش یابد، حتی اگر سرعت انتقال متغیر باشد. انتقال بذری نیز ممکن است امکان پذیر باشد. سایر آسیب ها یا اختلالات نیز ممکن است چنین علائم برگی را نیز نشان دهند. بنابراین توصیه می شود برای مشخص شدن علت، نمونه هایی از بافت را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ها ارسال کنید.

متاسفانه، تاکنون هیچ کنترل بیولوژیکی علیه این بیماری شناخته نشده است.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. متاسفانه هيچ‌يک از روش های مدیریت برای كنترل اين بيماری، مانند حرارت درمانی و استفاده از مواد شیمیایی و آنتی بیوتیک و غيره، به طور صد درصد در از بين بردن آن مؤثر نيست و در صورت آلودگی يک درخت يا يک باغ، راه درمان مؤثری برای اين بيماری وجود ندارد. پس از گسترش این بيماری، كنترل آن تقريباً غيرممكن است. بنابراین شناسایی سریع درختان آلوده با استفاده از روش های مولکولی سریع و امحای درختان آلوده و مبارزه با ناقل اولین گام در کاهش مایه تلقیح و کنترل بیماری است. کنترل شیمیایی با استفاده از حشره کش های سیستمیک و غیرسیستمیک برای کاهش جمعیت پسیل ناقل بایستی صورت گیرد.