نام بیماری: کرم برگخوار چغندرقند

• لاروها معمولاً به رنگ سبز مات هستند و دارای تعداد زیادی نوار باریک و موج دار به رنگ روشن در قسمت پایینی پشت بدن هستند.

• آنها در کنار قفسه سینه بالای پای دوم واقعی یک نقطه تیره دارند.

• لاروها از شاخ و برگ و میوه تغذیه می کنند و قسمت های سبز شاخ و برگ را می خورند و فقط رگبرگ ها باقی می مانند.

در ابتدا لاروهای جوان برگخوار چغندرقند (کارادرینا) به صورت گروهی از قسمت زیرین برگ های پیر در لایه های پایین کانوپی تغذیه می کنند. لاروهای بزرگتر میل بیشتری به جدا شدن از گروه دارند و در کل محصول پراکنده می شوند و سوراخ های نامنظمی روی برگ ها ایجاد می کنند. لاروهای بالغ می توانند گیاهان کوچک را کاملاً از بین ببرند یا فقط رگبرگ های برگ را باقی بگذارند، یعنی تمام بافت برگ به جز رگبرگ ها را بخورند. اگر آنها به همه برگ ها حمله کرده باشند و برگ چندانی وجود نداشته باشد، لاروها ممکن است به غلاف ها نیز حمله کنند، اما ساقه ها جز رژیم غذایی آنها نیست. به طور کلی، آنها در شب تغذیه می کنند و در طول روز در زمین یا در قسمت های سایه گیر و مرطوب گیاه پنهان می شوند. گیاهچه های جوان ممکن است در اثر فعالیت تغذیه ای کرم برگخوار چغندر از بین بروند، اما گیاهان مسن در صورتی که میزان آلودگی خیلی شدید نباشد ممکن است بهبود یابند.

خسارت توسط لارو برگخوار چغندرقند (کارادرینا) Spodoptera exigua ایجاد می شود. این حشره در مناطق گرمتر آسیا، آفریقا، قاره آمریکا و اروپا و همچنین در گلخانه های با آب و هوای خنک تر قادر به ادامه زندگی است و گسترش می یابد. آنها محصولات مختلفی از جمله پنبه، چغندرقند، ذرت و یونجه را مورد حمله قرار می دهند. پروانه های بالغ دارای رنگ خاکستری مایل به قهوه ای هستند. بال های جلویی به رنگ قهوه ای و خاکستری و به صورت لکه لکه با یک الگوی نامنظم هستند که یک لکه لوبیایی شکل روشن در وسط آنها می باشد. بال های عقب به رنگ خاکستری یا سفید است که یک خط تیره نزدیک به حاشیه بال ها قابل مشاهده می باشد. ماده ها تخم ها را به صورت گروهی در سطح زیرین برگ ها می گذارند که این تخم ها با موهای سفید یا خاکستری رنگ پوشانده می شوند. لاروهای جوان به رنگ قهوه ای مایل به سبز و دارای نوارهای طولی تیره در پشتشان هستند. لارو بالغ سبز رنگ است، و در هر طرف آن یک نوار زرد مشخص و در پشت آنها یک نوار پهن سبز مایل به زرد وجود دارد.

روش اصلی و مهم برای کاهش جمعیت کرم برگخوار چغندر، ترویج و گسترش دشمنان طبیعی است. سنک های گل (Anthocoridae)، مورچه ها (مورچه های قرمز یا آتشین)، زنبورهای انگلی (Hyposoter didymator)، زنبور براکون (Bracon hebetor)، مگس ها و عنکبوت ها به تخم یا لارو این آفت حمله می کنند. قارچ آنتوموپاتوژنیک (Entomopathogenic)، باکتری Bacillus thuringiensis، ویروس nuclear polyhedrosis virus، نماتدها، لاروها و حشرات بالغ برگخوار چغندر را آلوده می کنند. حشره کش های گیاهی بر پایه نیم، علف لیمو و زنجبیل تازه نیز در کنترل این آفت موثر هستند. همچنین با محلول پاشی روغن پنبه دانه 5 درصد می توان تخم و لاروهای جوان را کنترل کرد. از تله های فرمونی به منظور ایجاد اختلال در جفت گیری و مهار یا از بین بردن تولید مثل (کارایی تا 97 درصد) نیز می توان استفاده کرد.

مدیریت تلفیقی آفات به همراه اقدامات پیشگیرانه و کنترل بیولوژیکی همواره بهترین راه برای کنترل آفات و بیماری هاست. حشره کش ها به دلیل اینکه می توانند حشرات مفید و دشمنان طبیعی کرم برگخوار چغندر را از بین ببرند توصیه نمی شوند، چون این عمل به نوبه خود می تواند منجر به شیوع این آفت شود. علاوه بر این، این حشره ظرفیت بالایی برای ایجاد مقاومت در برابر بسیاری از مواد شیمیایی از خود نشان داده است. یونجه کرم برگخوار چغندرقند در مزرعه یونجه به صورت يک آفت مهم مطرح نيست و در صورت نياز به مبارزه شيميايی از سم فوزالن 35% (زولون) به میزان 2 تا 3 در هزار می توان استفاده کرد. باقلا کرم برگخوار چغندرقند در مزرعه باقلا خسارت چندانی ایجاد نمی کند، ولی در صورت نیاز به مبارزه شیمیایی می توان از دیازینون 60% به میزان 2 در هزار و یا تیودیکارب 80% (لاروین) به میزان یک در هزار استفاده کرد. ذرت برای کنترل شیمیایی کرم برگخوار چغندرقند در مزرعه ذرت می توان با مشاهده آثار علائم خسارت این آفت از حشره کش فوزالن 35% (زولون) استفاده کرد.