نام بیماری: سوسک شاخک بلند

• تغذیه لارو از بافت ریشه.

• زرد شدن برگها.

• کوچک ماندن بوته.

• خشکیدگی بوته یونجه

آفت سوسک شاخک بلند در مرحله لاروی به ریشه یونجه حمله می کند. لارو با قطعات دهانی ساینده خود از بافت های مرکزی ریشه تغذیه نموده و مواد زائد حاصل از تغذیه به صورت مفتول خاک اره متراکمی در داخل ریشه آلوده باقی می ماند. تغذیه و حركت در درون ریشه به طور دورانی صورت می گیرد. آثار آن به صورت زرد شدن برگها و ضعيف و كوچكتر شدن بوته های آلوده ديده می شود. اين آفت در آلودگی شديد سبب خشكيدگی بوته های يونجه می شود.

سوسک شاخک بلند به طور عمده زمستان را به صورت لارو كامل درون ریشه بوته های آلوده یونجه سپری می كند. لاروهای زمستان گذران سوسک شاخک بلند یونجه بدون توقف رشد دیاپوز اجباری بوده و در طول فصل سرد نیز به تغذیه و رشد خود به طور كند ادامه می دهند. سر لاروها در اواخر دوره رشد و پیش شفیره شدن به سمت بالا و به طرف طوقه گیاه قرار می گیرد. لاروها بدون پا و به رنگ سفید شیری بوده و سر آنها بزرگ و به رنگ قهوه ای تیره می باشند. در اواسط فصل بهار پس از رشد كامل لاروها، تغذیه آن ها متوقف شده، سپس تبدیل به شفیره می شوند. حشرات بالغ چند روزی درون ریشه باقی می مانند و سپس با سوراخ كردن آن در ناحیه طوقه بوته به محیط بیرون از خاک راه می یابند. بدن حشرات بالغ پوشیده از مو بوده و پیش گرده دارای دو نوار زرد رنگ مودار عرضی در نیمه جلویی و نزدیك به قاعده است. حشرات ماده تخم ها را به طور انفرادی و به ندرت در دسته های 2 تا 3 تایی در سطح طوقه بوته های یونجه قرار می دهند. تخم حشره به شكل بیضی كشیده و به رنگ سفید شیری است. دوره یک نسل كامل حشره به طور میانگین 362 روز می باشد و به این ترتیب تنها یک نسل در سال دارد.

تنها دشمن طبیعی آفت سوسک شاخک بلند یونجه از خانواده Laelapidae گونه Hypoaspis ueckermann و Khanjani می باشد. این گونه علاوه بر پارازیت کردن آفت سوسک شاخک بلند، در روی لارو کرم سفید ریشه هم یافت می شود و به صورت پارازیت بیرونی روی گونه های یاد شده دارای فعالیت انگلی است. به نظر می رسد این انگل واره نمی تواند باعث مرگ لارو آفت بشود.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. استفاده از سموم سایپرمترین و دیازینون در خاک به کاهش جمعیت این آفت در خاک کمک می‌کند.