نام بیماری: زنگ قهوه ای گندم

• تشکیل جوش های ریز نارنجی تا قهوه ای روی برگ ها.

• حاشیه زرد رنگ اطراف جوش ها.

• ایجاد علائم آلودگی بر روی غلاف برگ.

زنگ قهوه ای شایع ترین بیماری زنگ گندم است. علائم به حساسیت گیاه بستگی دارد. مشخصه آن، تعداد زیاد جوش های کوچک قرمز مایل به نارنجی تا قهوه ای است که روی هر دو سطح برگ، غلاف برگ و پوسته دانه ها پراکنده شده اند. قطر این جوش ها تا 1.5 میلیمتر بوده و کمی برجسته و به شکل گرد تا مستطیلی هستند. در گیاهان آسیب‌پذیر، جوش‌های ثانویه کوچک و یک هاله‌ سبز یا زرد کم‌رنگ می‌تواند در اطراف جوش های اولیه ظاهر شود. با گذشت زمان، رنگ جوش ها به قهوه ای تیره یا سیاه تبدیل می شود. در گونه های گندم مقاوم تر، جوش های نارنجی معمولاً کوچکتر است و ممکن است با نواحی کلروتیک (زرد) یا نکروزه (قهوه ای) احاطه شود. آلودگی باعث آسیب به بافت های گیاهی، از دست دادن آب و کاهش باروری گیاه می شود. این علائم که به کاهش تشکیل ساختار گل و چروکیدگی دانه اضافه می شود، عملکرد را کاهش می دهد.

بیماری زنگ قهوه ای گندم توسط قارچ Puccinia triticina ایجاد شده که یک انگل اجباری بافت های گیاهی می باشد. این قارچ برای تکمیل چرخه زندگی خود به گیاهان زنده گندم یا میزبان های جایگزین نیاز دارد. اسپورها توسط جریان هوا تا صدها کیلومتر از منبع خود پراکنده می شوند. فرآیند جوانه زنی به رطوبت بالا یا وجود طولانی مدت رطوب بر روی برگ و دمای بین 10 تا 30 درجه سانتیگراد (16 تا 22 درجه سانتیگراد بهینه است) نیاز دارد. در این شرایط جوانه زنی اسپورها می تواند در عرض 30 دقیقه از اولین تماس آنها با برگ صورت گیرد. مصرف زیاد کود نیتروژن شرایط مناسبی را برای این بیماری فراهم می کند. قارچ از طریق منافذ طبیعی روی برگ ها یا غلاف وارد گیاه می شود. قارچ ها بسته به شرایط مزرعه می توانند چرخه زندگی خود را در 7 تا 8 روز کامل کنند. این عامل بیماری زا میزبان های جایگزین متنوعی در خانواده غلات دارد.

تاکنون روش کنترلی بیولوژیک برای این بیماری گزارش نشده است.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. به محض مشاهده علائم بیماری زنگ قهوه ای گندم می توان از قارچکش های سایپروکونازول 10% (آلتو)، تبوکونازول 25% (فولیکور)، فلوتریافول 12.5% (ایمپکت)، پروپیکونازول 25% (تیلت)، سایپروکونازول + پروپیکونازول 33% (آرتیا)، فلوزیلازول + کاربندازیم 37.5% (آلرت)، اسپيروكسامين + تبوكونازول + ترياديمنول 46% (فالکن)، آزوکسی استروبین + سایپروکونازول 28% (آميستار اكسترا)، اپوکسی کونازول + تیوفانات متیل 49.7% (رکس دو)، پروپيكونازول + فلوكساپيروكساد + پيراكلواستروبين 35.5% (اینوور) و تبوکونازول 40% (تاید تبو) استفاده کرد.