نام بیماری: لهیدگی پیاز

• تغییر رنگ فلس‌های آلوده به زرد یا قهوه‌ای روشن.

• نرم شدن فلس ها به مرور زمان.

• خراج شدن مایع بدبو از گردن پیاز در اثر فشار دادن.

باکتری‌های عامل بیماری لهیدگی پیاز (پوسیدگی نرم باکتریایی پیاز) پس از رشد کامل گیاه از طریق گردن وارد پیاز می‌شوند و یک یا چند فلس را آلوده می‌کنند. فلس‌های آلوده به رنگ زرد یا قهوه‌ای روشن در می‌آیند، پوسیدگی به تدریج پیشرفت کرده و فلس‌ها نرم می‌شوند. فلس های آلوده شده با باکتری Dickeya chrysanthemi در ابتدا به صورت آب‌سوخته و زرد کمرنگ تا قهوه‌ای روشن بوده، ولی فلس‌های آلوده با باکتری Pectobacterium carotovorum به رنگ خاکستری روشن تا سفید ظاهر می‌شوند. با فشار دادن پیازهای آلوده مایعی بد بو از گردن پیاز خارج می‌گردد.

عامل بیماری لهیدگی باکتریایی پیاز (پوسیدگی نرم باکتریایی پیاز)، باکتری‌های Pectobacterium carotovorum pv. Carotovorum و Dickeya chrysanthemi می‌باشند که بیشتر در زمان انبار کردن موجب پوسیدگی و خسارت پیازها می شوند، اگرچه آلودگی در مزرعه نیز می تواند اتفاق بیافتد. در اين بین، باکتری P. c. pv. Carotovorum از اهمیت ويژه ای برخوردار است و پوسیدگی نرم در پیاز و همچنین در بسیاری از سبزيجات و میوه ها ايجاد می کند. باکتری های عامل بیماری فقط از طریق زخم های ایجاد شده توسط صدمات مکانیکی، نشاء کردن یا آفتاب سوختگی وارد می شوند. آفت مگس پیاز نیز به راحتی می تواند در زمان تغذیه این بیماری را منتقل کند. همچنین بارش باران، آبیاری و سایر حشرات سبب انتقال بیماری می شوند. شرایط مساعد برای رشد این بیماری آب و هوای گرم و مرطوب و وجود زخم بر روی پیاز می باشد. دمای بهینه برای گسترش بیماری 20 تا 30 درجه سانتیگراد است.

تاکنون روش کنترلی بیولوژیک برای پوسیدگی نرم باکتریایی معرفی نشده است.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. سموم مسی مانند بردو 18% (بردوفیکس)، اکسید مس 75% (نوردوکس) و اکسی کلرورمس 35% (کوپراویت) به نسبت 2 تا 3 در هزار زمانی که قبل از مشاهده بیماری استفاده شوند، می توانند در پیشگیری از بیماری لهیدگی باکتریایی کمک کنند. سمپاشی باید دو هفته قبل از تشکیل غده شروع شود و بسته به شرایط آب و هوایی در فاصله زمانی 5 تا 10 روزه اسپری ادامه یابد.