نام بیماری: سفیدک داخلی ذرت
نام انگلیسی: Downy Mildew of Maize
نام علمی: Sclerophthora macrospora
قارچ
به طور خلاصه
شاخ و برگی شدن کامل یا بخشی از تاسل.
کاهش رشد و نوارهای کلروتیک روی برگها.
برگ های باریک، نوارمانند و چرمی.
تاخوردگی و خمیدگی برگهای بالایی.
علائم
علایم بیماری سفیدک داخلی ذرت شامل رگه های کلروتیک، ابلقی شدن، کوتولگی، بدشکلی خوشه ها و تاسل ها و پنجه زنی زیاد می باشد. معمولا پنجه زنی زیاد (6 تا 10 پنجه در هر گیاه)، تاخوردگی و خمیدگی برگهای بالایی در ابتدای بیماری مشاهده می شود. مشخص ترین علایم بیماری، شاخ و برگی شدن کامل یا بخشی از تاسل است که با ادامه این روند تاسل شبیه ساختار برگ مانند می شود. برگهای گیاهانی که به شدت آلوده شده اند اغلب باریک، نوارمانند و چرمی هستند. کاهش رشد و نوارهای کلروتیک روی برگها از جمله سایر علایم شایع بیماری است. کوتولگی شدید و بد شکلی بوته ها، پیچیدگی، لوله شدن، ضخیم، ناهموار و چرمی شدن و بالاخره کمرنگ و مات شدن برگها را ایجاد می کند. رگبرگها کمی متورم شده و اغلب در امتداد آنها یک نوار کلروتیک مشاهده می شود.
میزبان ها
علت ها
عامل بیماری سفیدک داخلی ذرت، قارچ Sclerophthora macrospora می باشد. حداقل 9 گونه قارچی متعلق به سه جنس Peronosclerospora ،Sclerophthora و Sclerospora در ذرت ایجاد بیماری می کند. منبع اولیه آلودگی در ذرت ناشی از اسپورهای تولید شده توسط میزبانان آلوده مجاور مانند نیشکر یا گونه های حساس علف هرز در زمانی که گیاه ذرت کمتر از 4 هفته از سبز شدن آنها می گذرد، می باشد. اسپورهای این قارچ بیشتر توسط باد و باران پخش می شود. تولید اسپور نیاز به دمای شبانه بین 21 تا 26 درجه سانتیگراد با رطوبت آزاد دارد. باد سبب پراکندگی عامل بیماری زای سفیدک داخلی ذرت در بین مزارع در یک منطقه جغرافیایی می شود. اسپوره ها از طریق روزنه ها به گیاه وارد شده و در مزوفیل تولید میسلیوم می کنند. اگرچه عامل بیماری زا در بذر نیز وجود دارد، اما ثابت شده است که وقتی بذر کمتر از 14 درصد رطوبت داشته باشد، گیاه آلوده تولید نمی کند.
کنترل ارگانیک
تاکنون روش کنترلی بیولوژیک موثر برای این بیماری گزارش نشده است.
کنترل شیمیایی
کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. ضدعفونی بذور با سموم سیستمیک نظیر کاربوکسین تیرام 75% (ویتاواکس تیرام) به میزان 2 تا 2.5 در هزار میتواند در کاهش بیماری مؤثر باشد. گرچه سمپاشی بوتههای جوان با سموم متالاکسیل و یا فوزتیل آلومینیوم نیز باعث کاهش چشمگیر علائم بیماری میشود.
اقدامات پیشگیرانه
استفاده از واریته های مقاوم به بیماری.
خشک کردن بذرها تا رطوبت کمتر از 14 درصد به منظور جلوگیری از انتقال بیماری.
گیاهان آلوده بایستی سوزانده و یا دفن شوند.
اجرای تناوب با گیاهان غیرمیزبان به مدت حداقل 3 سال.
ضدعفونی و تمیز کردن ادوات و تجهیزات و لباس کارگران در مزارع آلوده به بیماری.
اجتناب از ورود تجهیزات به مزارع آلوده.
حذف علف های هرز و میزبان های ثانویه در درون و اطراف مزرعه.
اجتناب از انتقال بذرهای آلوده به بیماری به مناطق دیگر.
زهکشی مناسب زمین و پرهیز از کشت در مناطق کم ارتفاع مرطوب.
با ثبت دیدگاه قوانین و مقررات آریس را می پذیرم.