نام بیماری: زنگ نواری

• تشکیل جوش های ریز و پودری به شکل نقطه چین روی سطح برگ.

• آلودگی سنبله و ساقه.

شدت بیماری زنگ نواری غلات به حساسیت ارقام گیاه بستگی دارد. در ارقام حساس، جوش های ریز زرد تا نارنجی (زنگ زده) به صورت نقطه چین و موازی با رگبرگ های برگ مشاهده می شود. این جوش ها در نهایت به یکدیگر پیوسته و کل برگ را می پوشانند. علایم بر روی گیاهان جوان زودتر دیده می شوند. این جوش ها (با قطر 0.5 تا 1 میلیمتر) گاهی اوقات روی ساقه و سنبله نیز دیده می شوند. در مراحل بعدی بیماری، نوارها یا لکه های خشک و قهوه ای روشن روی برگ ها دیده می شود که اغلب با جوش ها پوشانده شده اند. در آلودگی های شدید، رشد گیاهان به طور جدی مختل شده و بافت های گیاهی آسیب می بینند. کاهش سطح برگ گیاه منجر به کاهش عملکرد، میزان کمتر سنبله در بوته و دانه های کمتر در سنبله می شود.

علائم بیماری زنگ نواری غلات توسط قارچ Puccinia striiformis ایجاد می شود که انگل اجباری است و برای زنده ماندن به مواد زنده گیاهی نیاز دارد. اسپورها توسط جریان های باد تا صدها کیلومتر پراکنده می شوند و می توانند اپیدمی های فصلی بیماری را آغاز کنند. این قارچ از طریق روزنه ها وارد گیاه می شود و به تدریج بافت برگ را آلوده می کند. این بیماری عمدتا در اوایل فصل رشد رخ می دهد. شرایط مطلوب برای توسعه قارچ و آلودگی عبارتند از: ارتفاع زیاد، رطوبت زیاد (شبنم)، بارندگی و دمای خنک بین 7 تا 15 درجه سانتیگراد. در صورت افزایش دما از 21 تا 23 درجه سانتیگراد به مدت طولانی آلودگی متوقف می شود، زیرا دمای بالا چرخه زندگی این قارچ را مختل می کند. میزبان جایگزین این قارچ، جو و چاودار است.

برای کنترل این بیماری سموم تجاری بیولوژیک متنوعی در دسترس می باشد. کاربرد متناوب ترکیبات حاوی Bacillus pumilus به فواصل 7 تا 14 روز می تواند از پیشرفت این بیماری به طور قابل توجهی جلوگیری کند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. به محض مشاهده علائم بیماری زنگ نواری غلات می توان از قارچکش های سایپروکونازول 10% (آلتو)، تبوکونازول 25% (فولیکور)، فلوتریافول 12.5% (ایمپکت)، پروپیکونازول 25% (تیلت)، سایپروکونازول + پروپیکونازول 33% (آرتیا)، فلوزیلازول + کاربندازیم 37.5% (آلرت)، اسپيروكسامين + تبوكونازول + ترياديمنول 46% (فالکن)، آزوکسی استروبین + سایپروکونازول 28% (آميستار اكسترا)، اپوکسی کونازول + تیوفانات متیل 49.7% (رکس دو)، پروپيكونازول + فلوكساپيروكساد + پيراكلواستروبين 35.5% (اینوور) و تبوکونازول 40% (تاید تبو) استفاده کرد. در مناطقی که بیماری شایع می باشد ضدعفونی بذر با قارچکش های سیستمیک نیز توصیه شده است.