نام بیماری: پوسیدگی مغز گردو

• ایجاد لکه‌های سیاه و براق در سطح برگ‌ها.

• توسعه لکه‌ها و قهوه‌ای و خشک شدن برگ ها.

• لکه‌های تیره در جوانه‌ها و سرشاخه‌های جوان.

• نقاط تیره فرورفته در سطح میوه‌ها و ریزش میوه‌های اولیه.

• سیاه شدن و فساد مغز گردو.

• ترشح اوز باکتریایی در شرایط مرطوب.

علائم اولیه در بیماری پوسیدگی مغز گردو (بلایت گردو) شامل ظهور نقاط ریز سیاه و براق در سطح برگ‌ها می‌باشد. با گذشت زمان لکه‌ها توسعه یافته و سبب بافت مردگی و در نهایت قهوه‌ای و خشک شدن برگ‌ها می‌شوند. برگ‌های آلوده اغلب روی درخت باقی مانده و منبع آلودگی‌های ثانویه می‌باشند. همچنین بیماری سبب بدشکلی برگ‌های جوان و ایجاد خطوط سیاه در رگبرگ‌ها می‌گردد. جوانه‌ها و سرشاخه‌های جوان به بیماری حساس می‌باشند و در ابتدا فصل لکه‌های قهوه‌ای تیره در سطح آن‌ها ظهور می‌یابد که سبب خشک شدن جوانه و سرشاخه‌ها می‌گردد. سنبله‌ها و میوه‌ها از طریق دانه‌های گرده آغشته به باکتری، آلوده شده و علائم در میوه‌ها بصورت نقاط کوچک تیره و فرورفته نمایان می‌شود. آلودگی‌ میوه‌ها در ابتدا فصل سبب ریزش آنها می‌گردد. نفوذ عامل بیماری به مغز گردو سبب سیاه شدن، نرم شدن و فساد آن می‌گردد. در شرایط مرطوب، از سطح لکه‌ها قطرات اوز باکتریایی تراوش می‌یابد.

عامل بیماری پوسیدگی مغز گردو (بلایت گردو)، باکتری Xanthomonas arboricola pv. juglandis می‌باشد. این باکتری در سرشاخه‌ها، جوانه‌ها و میوه‌های آلوده زمستان گذرانی و بقا می‌یابد. با شروع فصل رویشی، تکثیر باکتری و بیماری آغاز می گردد. بخش‌های رویشی حاصل از جوانه‌های آلوده منبع اصلی بیماری‌زایی می‌باشند. با گذشت زمان، عامل بیماری توسط باران و حشرات انتشار یافته و سایر بافت‌ها و درختان سالم را آلوده می‌سازد. عامل بیماری از طریق زخم‌ها و منافذ طبیعی به درون گیاه نفوذ می‌کند و در بافت‌ها مستقر می‌شود. باران نقش مهمی در انتشار بیماری دارد، لذا در فصول پر باران شدت بیماری افزایش می‌یابد.

استفاده از باکتری های آنتاگونیست جدا شده از درختان گردو سالم در کنترل بیماری بلایت گردو نتایج رضایت بخشی را به دنبال دارد. از جمله این عوامل موثر می توان به استرین های Pseudomonas fluorescens و استرین های Bacillus subtilis اشاره کرد. در سال‌های اخیر نیز، کنترل بیماری بلایت گردو توسط تعدادی از فاژهای اختصاصی جدا شده از درختان گردو به اثبات رسیده است.همچنین تحقیقات صورت گرفته نشان داده است که اسانس پونه سنبله ای (Mentha spicata) نعناع (Mentha piperita) و کاکوتی ایرانی (Ziziphora persica) دارای اثر ضدباکتریایی و کنترل کنندگی بر سوختگی باکتریایی گردو هستند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. در کنترل بیماری بلایت گردو، محلول‌پاشی با سموم حفاظتی مسی نظیر اکسی کلرورمس 35% (کوپراویت) و مخلوط بردو (تركيب بردو)، به خصوص در مناطق مستعد ضروری می‌باشد. مناسب ترین زمان محلول‌پاشی قبل از تورم جوانه ها و تکرار سمپاشی بعد از باز شدن گلها می باشد. نوبت های بعدی در صورت مساعد بودن شرايط محيطی و با نظر كارشناس و ترجيحا˝ با اكسی كلرورمس صورت گيرد.