نام بیماری: لکه دودی و نقطه مگسی

• در لکه دودی

• لکه های سبز تیره تا سیاه ناشی از رشد قارچ بر روی سطح میوه.

• لکه های منفرد حلقوی تا بی شکل.

• در نقطه مگسی

• ایجاد نقاط سیاه به تعداد 50 عدد و یا بیشتر یا کمتر بر روی سطح میوه.

• شکل هر کلنی گرد با حاشیه های نامنظم.

لکه دوده ای و نقطه مگسی، دو بیماری مختلف که معمولا با هم هستند، روی سیب و گلابی مشاهده می شوند. ممکن است به طور مستقل هم ظاهر شوند. در مورد بیماری لکه دودی، علائم بر روی سطح میوه های سیب به صورت لکه های دوده ای قهوه ای تا مشکی کمرنگ با حاشیه های نامشخص ظاهر شده که ممکن است قطر آنها به 5 میلیمتر و یا بیشتر برسد. این لکه ها ممکن است به یکدیگر پیوسته و کل میوه را فرا بگیرند. بیماری کپک دوده ای به شکل لکه های دوده ای یا ابری، کل سطح میوه را می پوشاند. لکه ها به رنگ سبز زیتونی بوده و حاشیه های آنها نامشخص است. لکه ها عموما به اندازه نیم سانتی متر یا بیشتر قطر دارند و امکان دارد به هم ملحق شده و قسمت اعظم میوه را فرا بگیرند. لکه ها در واقع تعداد زیادی از پیکنیدهای کوچک و تیره قارچ می باشند که با توده ریسه های تیره درهم، متصل شده اند. قارچ کپک دوده ای عموما به سطح خارجی کوتیکول محدود می شود. گاهی اوقات هیف های قارچ بین دیواره های سلول اپیدرم و کوتیکول نفوذ می کنند. در بیماری نقطه مگسی نیز علائم به صورت گروهی از کلنی نقاط سیاه به تعداد 50 عدد و یا بیشتر یا کمتر بر روی سطح میوه ظاهر می شود. شکل هر کلنی گرد با حاشیه های نامنظم بوده، معمولا به قطر 1 تا 4 سانتیمتر می باشد. نقاط کوچک و براق تشکیل دهنده لکه ها، پریتس های دروغی قارچ هستند.

عامل بیماری لکه دودی، قارچ Phylachora pomigena (و چند قارچ غیرمرتبط دیگر) می باشد. اسپورهای قارچ توسط باد به مزارع منتقل می شود. شیوع این بیماری در تابستان های با دمای بالاتر از معمول همراه با بارندگی های فراوان و رطوبت بالا، تسهیل می شود. رشد قارچ ها ممکن است سبب تغییر رنگ در برگ ها، شاخه های کوچک و میوه های گیاهان زراعی و باغی گردد. اسپورها در فصل بهار و اوایل تابستان تولید می شوند. عامل بیماری نقطه مگسی، قارچ Schizothyrium pomi می باشد. این قارچ بر روی سرشاخه های آلوده درختان سیب و سایر میزبان های خود زمستان گذرانی می کند. اسپورهای قارچ توسط باد منتقل می شود. اسپورهای این قارچ در اواخر بهار تولید می شوند و دمای مناسب برای رشد این قارچ 18 تا 27 درجه سانتی گراد همراه رطوبت زیاد می باشد. پس از آلودگی، حداقل سه هفته طول می کشد تا علائم بیماری ظاهر شوند.

استفاده از صابون نارگیل در طول فصل تابستان می تواند اندکی بروز بیماری را کاهش دهد. به نظر می رسد اسپری گوگرد در برابر بیماری ها اثر محدودی دارد. بی کربنات پتاسیم نیز ممکن است مقداری بیماری را کنترل کند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. استفاده از قارچکش های کاپتان، تری فلوکسی استروبین 50% (فلینت) یا کرزواکسیم متیل 50% (استروبی) در کنترل بیماری موثر می باشند.