نام بیماری: لکه ارغوانی پیاز

• نقاط کوچک، بدون شکل، فرورفته و مایل به سفید روی برگهای قدیمی تر و ساقه های گل.

• در رطوبت نسبی بالا این لکه ها به صورت لکه های بیضوی قهوه ای یا بنفش رنگ با نواحی متحدالمرکز روشن و تاریک در مرکز ظاهر می شوند.

• پژمردگی برگها یا ساقه گل و مرگ آنها.

علائم بیماری لکه ارغوانی پیاز عمدتاً به رطوبت نسبی محیط بستگی دارد. نقاط کوچک، بدون شکل، فرورفته و مایل به سفید برای اولین بار در برگها پیرتر و ساقه های گل ظاهر می شوند. اگر رطوبت نسبی محیط پایین بماند، توسعه بیماری متوقف می شود. اما در رطوبت نسبی بالا، این لکه ها به صورت لکه های بیضوی قهوه ای یا بنفش با نواحی متحدالمرکز روشن و تاریک در قسمت مرکزی دیده می شوند. با گذشت زمان، این لکه ها می توانند به طول چند سانتیمتر گسترش یافته و حاشیه ای زرد رنگ داشته باشند. لکه ها ممکن است به هم چسبیده و اطراف برگ یا ساقه گل را فرا بگیرند و باعث پژمردگی و مرگ شوند. در صورت زخم شدن در حین برداشت، غده ها نیز عمدتا در ناحیه گردن مورد حمله قرار می گیرند. علائم در انبار به صورت پوسیدگی اسفنجی زرد تیره تا مایل به قرمز در فلس های بیرونی یا داخلی پیازها ظاهر می شود. پیاز، سیر و تره ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند.

بیماری لکه ارغوانی پیاز توسط قارچ Alternaria porri ایجاد می شود. در زمستان بر روی بقایای گیاهان زراعی آلوده یا نزدیک سطح خاک زنده می ماند. این قارچ چرخه زندگی خود را با تولید اسپور در شرایط گرم و مرطوب بهار از سر می گیرد. باد، آب آبیاری یا بارش باران اسپورها را به گیاهان و مزارع سالم پراکنده می کند. این بیماری در شرایط مطلوب دمایی 21 تا 30 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80-90 درصد رخ می دهد. شیوع بیماری و شدت علائم نیز بستگی به فصل و شرایط محل دارد. هنگامی که همراه با بیماری بلایت استمفیلیومی رخ می دهد، آسیب می تواند جدی باشد. مقاومت در برابر لکه ارغوانی عمدتا به دلیل ضخامت کوتیکول می باشد. این مقاومت می توان با زخمی شدن در حین کار مزرعه ای یا پس از طوفان شن کاهش یابد.

تا به امروز، هیچ روش کنترلی بیولوژیک موثری برای این بیماری معرفی نشده است. از قارچ آنتاگونیستی Cladosporium herbarum برای مهار بیماری لکه ارغوانی پیاز در شرایط آزمایشگاهی استفاده شده و آلودگی را 66.6 درصد کاهش داده است. سایر قارچ ها کمتر موثر بوده اند. به عنوان مثال .Penicillium sp در برابر این بیماری 54 درصد موثر بوده است و ترکیبی از چندین آنتاگونیست می تواند تا 79.1 درصد بیماری را کاهش دهد. با این حال، هیچ ترکیب تجاری بر اساس این یافته ها تولید نشده است. عصاره Aqueuos Azadirachta indica (Neem) و Datura stramonium (jimsonweed) را می توان برای کنترل بیولوژیک لکه ارغوانی استفاده کرد.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. پس از مشاهده لکه ها و به خصوص در هوای مرطوب و پس از بارندگی، از ترکیباتی نظیر بوسکالید + پیراکلواستروبین 33.4% (سیگنوم) به میزان 0.6 در هزار، دي متومورف + پیراکلواستروبین 11.2% (کابریودو) به میزان ۲ تا 2.5 در هزار و یا ايپروديون + کاربندازيم 52.5% (رورال-تی اس) به میزان 2 در هزار می توان استفاده نمود. این سموم را می توان به صورت پیشگیرانه یک ماه پس از انتقال نشا و در فواصل دو هفته اسپری کرد. قارچ کش های مسی نیز برای کنترل لکه ارغوانی مورد تایید قرار گرفته اند، اما خیلی اثرگذار نیستند. برای جلوگیری از ایجاد مقاومت، از قارچ کش های متعلق به خانواده های مختلف استفاده کند.