نام بیماری: زنگ درختان هسته دار

• ایجاد نقاط زرد روشن و کوچک به شکل الگوی موزاییکی بر روی سطح برگ.

• تشکیل جوش های به رنگ زرد تا قهوه ای روشن در سطح پایینی برگ و در زیر این نقاط.

• برگ های شدیدا آلوده، قهوه ای و خشک شده و خیلی سریع می ریزند.

بیماری زنگ درختان هسته دار به درختان آلو، هلو، زردآلو، بادام و گیلاس حمله می کند. علائم از اواخر بهار روی برگها مشاهده شده و روی همه ی درختان میوه هسته دار یکسان است. در ابتدا، لکه های زرد روشن زاویه دار و کوچک به صورت یک الگوی موزاییکی در سطح بالای برگ ایجاد می شود. با پیشرفت بیماری، جوش های زنگ زده تا قهوه ای روشن در زیر این نقاط در سطح پایینی برگ ظاهر می شود. سپس در اواخر فصل، آنها قهوه ای تیره یا سیاه می شوند. برگهای شدیدأ آلوده، قهوه ای و خشک شده و به سرعت می ریزند. ریزش زودهنگام برگ ها می تواند بر گلدهی و کیفیت میوه در فصول بعدی تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این، اگر بیماری سال به سال روی همان درخت باقی بماند، می تواند قدرت درخت را تضعیف کند. علایم بیماری روی میوه به صورت لکه های سبز آب گز نمایان شده که با رشد میوه در این محل ها فرورفتگی هایی ایجاد می شود.

بیماری زنگ درختان هسته دار توسط قارچ Tranzshelia discolor ایجاد می شود که یک انگل اجباری است. به این معنی که برای تکمیل چرخه حیات خود به بافت های زنده نیاز دارد. این قارچ ممکن است به صورت میسلیوم و یوریدیوسپور در شکاف های پوست شاخه ها یا درون فلس جوانه ها زمستان گذرانی کند. به طور متناوب این قارچ در اواخر تابستان میزبان خود را تغییر داده و هنگامی که درختان به خواب می روند، بر روی گونه های تیره Anemone انتقال می یابد. نقاط زیر برگ شامل ساختارهای تولید اسپور است که دو نوع اسپور تولید می کند. یکی که درختان هسته دار را در اواخر بهار و تابستان آلوده می کند یا دیگری که در اواخر فصل به طور انحصاری میزبان های جایگزین را آلوده می کند. در هر دو مورد، اسپورها در صورت وجود رطوبت روی برگها (شبنم یا باران) به راحتی جوانه می زنند. ارتفاع کم، مکان های مرطوب و واریته های حساس به بیماری، بروز قارچ را تسهیل می کند. بیماری در بیشتر نقاط جهان مشاهده شده است. در صورت مساعد بودن شرایط آب و هوایی برای رشد، به سرعت گسترش می یابد.

تاکنون روش کنترلی موثر ارگانیک برای این بیماری معرفی نشده است.

در گام اول مدیریت، کنترل تلفیقی شامل اقدامات پیشگیرانه و استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک توصیه می شود. بلافاصله پس از ظهور اولین علائم آلودگی می توان از قارچکش های سولفور، مانکوزب (دیتان ام-45) یا کاپتان استفاده کرد.