نام بیماری: ساق سیاه بادمجان

• مرگ گیاهچه.

• لکه های سیاه یا قهوه ای روی ساقه ها.

• تمام قسمت های گیاه تحت تاثیر قرار می گیرد.

• ریشه ها قهوه ای تیره و قارچی می شوند.

• لکه های سبز تیره تا قهوه ای آب سوخته روی برگها و میوه ها.

• پژمرده شدن و توقف رشد.

علائم بیماری ساق سیاه بادمجان در نواحی خشک، در ریشه و تاج گیاه قابل مشاهده است. یک لکه مشخص سیاه یا قهوه ای روی ساقه هادر نزدیکی سطح خاک ظاهر می شود. در رطوبت نسبی زیاد، تمام قسمت های گیاه تحت تأثیر قرار می گیرند. ریشه های آلوده به رنگ قهوه ای تیره و قارچی در می آیند و باعث از بین رفتن نشاها می شوند. لکه های سبز تیره تا قهوه ای آب سوخته روی برگها و میوه ها ظاهر می شود. در گیاهان بالغ نیز علائم پوسیدگی فیتوفتورایی می تواند مشاهده شود. لکه های قهوه ای تیره ساقه را در بر گرفته و منجر به مرگ گیاه می شود. میوه ها در مزرعه، پس از برداشت یا در حین نگهداری پوسیده می شوند.

عامل بیماری ساق سیاه بادمجان، قارچ Phytophthora capsici بوده که یک عامل بیماری زای خاکزاد است که می تواند شرایط محیطی سخت را تحمل کند. این پاتوژن می تواند در بقایای گیاهی یا میزبان های جایگزین یا درون خاک تا سه سال زنده بماند. بعداً این قارچ از طریق آبیاری یا آب های سطحی پراکنده می شود. این عامل بیماری زا در دمای بین 7 تا 37 درجه سانتیگراد می تواند رشد کند، ولی دمای حدود 30 درجه سانتیگراد برای آن بهینه می باشد. در شرایط ایده آل دمای بالا و رطوبت زیاد، بیماری می تواند به سرعت پیشرفت کند. دمای سردتر شیوع بیماری را محدود می کند.

باکتری Burkholderia cepacia (MPC-7) دارای اثر آنتاگونیستی در برابر بیماری ساق سیاه می باشد. همچنین در معرض آفتاب قرار دادن خاک و اضافه کردن مواد آلی می تواند میزان آلودگی خاک و گسترش بیماری را کاهش دهد.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. قارچکش های کاپتان 50% به میزان 2 تا 3 در هزار و سیازوفامید 40% (رانمن) به میزان 0.193 لیتر در هزار در کنترل بیماری ساق سیاه بادمجان موثر می باشند. بهتر است که از قارچکش ها برای پیشگیری از بیماری استفاده شوند. برای پیشگیری می توان سمپاشی را در زمان کاشت بادمجان و تکرار آن بعد از 10 تا 14 روز انجام داد.