نام بیماری: لب شتری هلو

• دفرمه شدن (از حالت طبیعی خارج شده) و قرمز شدن برگ ها.

• توده قارچی بر روی برگ ها.

• ریزش زودهنگام برگ ها.

علائم بیماری لب شتری هلو (پیچیدگی برگ هلو) معمولا بلافاصله بعد از ظهور برگ ها ایجاد می شود. بسته به رقم درخت لکه های قرمز متمایل به بنفش روی برگ های در حال رشد ظاهر می شود. محل این لکه ها در برگ به تدریج کلفت و چین خورده شده، سرانجام موجب پیچیدگی برگ می شود. بخش هایی از برگ در محل لکه ها چین دار، ترد و شکننده شده، ممکن است در سطح آنها لایه ای سفیدرنگ متمایل به خاکستری از اسپور قارچ تشکیل گردد. همزمان با افزایش دمای روزانه این لایه خاکستری رنگ به تدریج تیره می شود. در نهایت برگ های آسیب دیده می میرند و پایین افتاده و باعث کاهش قدرت درخت می شوند. برگ های جدید جایگزین برگ های قدیم از همان نقطه می شوند. هنگامی که قارچ سفیدک شروع به رشد در درون بافت های گیاه می کند، بخش هایی از پوست و کل سرشاخه های درخت ممکن است تیره شوند. در این حالت، نوک سرشاخه های در حال رشد، تولید شاخه های جانبی غیرنرمال کرده و باعث ایجاد حالت جاروی جادوگر می شود. در حالات شدید بیماری، تغییرات ناگهانی در شکل میوه ها دیده می شود.

علائم بیماری لب شتری (پیچیدگی برگ) در هلو توسط قارچ Taphrina deformans ایجاد می گردد. اسپورهای تولید شده در سطح برگ ها توسط قطرات باران و یا وزش باد به سرشاخه ها و جوانه های هلو منتقل می شود و آلودگی های جدید را پدید می آورد. اسپور ها در زمان بارش های مداوم و باز بودن جوانه ها در بهار، شروع به جوانه زنی می کنند و برگ ها را که هنوز باز نشده اند آلوده می سازند. زمانی که قارچ وارد جوانه های برگی می شود، دیگر هیچ روش کنترلی موثری برای مقابله با این قارچ نمی توان انجام داد. اگر در این زمان بارندگی رخ ندهد، اسپورها بصورت غیرفعال باقی می مانند و آلودگی رخ نمی دهد و یا به شکل خفیف ظهور می کند. در نتیجه اسپورها تابستان و زمستان را در جوانه ها یا شکاف های پوست باقی می مانند و در فصل بعد شروع به جوانه زنی می کنند. این قارچ تنها در دمای بالای 16 درجه سانتی گراد فعال است و توانایی تولید مثل را در همین دما داراست. قارچ بیماری لب شتری می تواند هلو، شلیل و بادام و گاهی اوقات زردآلود و گیاهان زینتی جنس Prunus را آلوده کند.

قارچکش های حاوی ترکیبات آلی مس نظیر ترکیب بردو و اکسی کلرورمس می توانند به شکل موثری این بیماری را کنترل کنند. سمپاشی بایستی دو بار، یکی در پاییز و بعد از ریزش برگ ها و دیگری در بهار و پیش از شروع تورم جوانه ها انجام شود. توجه داشته باشید که استفاده مکرر از ترکیبات مسی می تواند باعث افزایش تجمع مس در خاک شود که باعث ایجاد حالت سمیت برای موجودات خاکزی می شود.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. قارچکش های کاپتان 50%، مخلوط بردو (بردوميكسچر)، اکسی کلرورمس 35% (کوپراویت)، اکسید مس 75% (نوردوکس)، بوسکالید + پیراکلوستروبین 38% (بلیس)، بوسکالید + کرزوکسیم متیل 30% (کولیس)، بردو 20% (بردو سمیران)، بردوفیکس 18% (بردوفیکس)، بردو 18% (بردوسیف) و بردو 20% (بردوتکس) را می توان برای بیماری لب شتری بکار برد. سمپاشی بایستی یک بار در پاییز و بعد از ریزش برگ ها و بار دیگر قبل از شروع تورم جوانه ها صورت گیرد. اگر برگها به بیماری لب شتری آلوده شوند معمولا در آن سال نمی توان کاری انجام داد. چنانچه در دوره خواب تا تورم جوانه سمپاشی انجام نشود، صرفا تا پایان اردیبهشت ماه برای کاهش بیماری فرصت مبارزه شیمیایی وجود دارد. بعد از ظهور کامل برگها، سمپاشی تاثیری بر بیماری ندارد. در مناطقی که بارندگی های پاییزه و زمستانه زیاد است به همراه سموم از روغن مناسب استفاده شود تا دوام سم روی گیاه بیشتر باشد.