نام بیماری: زنجرک ها

• بروز نواحی خشک در پهنک برگها در اطراف محل تغذیه حشره.

• ایجاد نواحی زردرنگ در کناره برگها.

• گاهی اوقات پیچیدگی برگها.

• کاهش رشد گیاه.

• زنجرک هایی با طول 3 تا 4 میلیمتر و سبز رنگ.

علائم خسارت زنجرک ها مشابه علائم تنش خشکی و کمبود عناصر غذایی در گیاهان می باشد. زنجرک ها از سطح زیرین برگها تغذیه می کنند. خسارت معمولا با بروز نواحی زرد رنگ در اطراف محل تغدیه آغاز می شود و پیچ خوردگی در اطراف برگها را به همراه دارد. علائم معمولا با نام hopperburn شناخته می شوند. با گذشت زمان، نواحی کلروتیک (زرد رنگ) در کل پهنک برگ گسترش می یابند. برگها به سمت پایین پیچ خورده و می ریزند. این امر سبب کاهش رشد گیاه و کاهش محصول می شود. زنجرک ها باعث انتقال بعضی از بيماری های ويروسی در گیاهان می شوند.

خسارت بوسیله گونه های مختلف زنجرک های جنس Amrasca ایجاد می شود. زنجرک ها غالبا آفت گلخانه ای محسوب می شوند و تعداد اندکی از آنها سبب بروز خسارت می شوند. حشرات بالغ سبز رنگ و طول آنها ۳ تا ۴ میلیمتر می باشد و در گیاهان همیشه سبز زمستان گذرانی می کنند. حشرات ماده تخم های خود را معمولا در سطح زیرین برگ و در میان بافت رگبرگ ها می گذارند. لاروها یک تا چهار هفته بعد از تخم گذاری از تخم خارج می شوند. پوره ها و حشرات بالغ با تغذیه از شیره گیاهی سبب بروز خسارت می شوند. حشره در هنگام تغذیه با تزریق ترکیبات سمی به گیاه سبب انسداد آوندها می شود و به همین سبب علائمی مشابه کمبود آب و مواد غذایی را به همراه دارد.

پنبه، یونجه و ذرت استفاده از حشرات پارازیتوئید مانند Anagrus atomus و کفشدوزک ها و بالتوری به عنوان شکارگرهای قوی تخم و لارو در کنترل بیولوژیک زنجرک مفید می باشند. همچنین کاربرد حشره کش های زیستی حاوی گونه های پارازیت قارچی مانند Metarhizium anisopliae ،Beauveria bassiana ،Paecilomyces fumosoroseus و گونه Verticillium lecanii در کنترل آلودگی های شدید قابل توصیه می باشد. از صابون های حشره کش مانند اسپینوزاد نیز می توان برای کنترل زنجرک استفاده کرد. برنج تعداد زيادی از شكارگرهای مزارع برنج از قبيل سن های آبزی جنس .Microvelia sp، سنجاقک ها، آسيابک ها و عنكبوت ها دشمنان طبيعی زنجرک ها بوده و از اين حشره تغذيه می كنند. همچنین از ترکیبات حاوی قارچ های Metarhizium anisopliae و Beauveria bassiana برای کنترل زنجرک در مزارع برنج می توان استفاده کرد.

در گام اول مدیریت، کنترل تلفیقی شامل اقدامات پیشگیرانه و استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک توصیه می شود. پنبه ضدعفونی بذرها با حشره کش تیودیکارب 80% (لاروین) به میزان 5 در هزار نتایج رضایت بخشی در کنترل جمعیت زنجرک ها دارد. همچنین در صورت رسیدن جمعیت آفت به آستانه اقتصادی، می توان از حشره کش های ایمیداکلوپرید 35% (کونفیدور) به میزان 0.5 در هزار، پی متروزین 50% (چس) به میزان 0.5 در هزار، پی متروزین 25% (چس) به میزان یک در هزار، دیمتوات 40% (رگور، رکسیون) به میزان یک در هزار و سایپرمترین 40% (ریپکورد) به میزان 0.175 در هزار استفاده کرد. یونجه برای کنترل زنجره در مزارع یونجه استفاده از مالاتیون 57% به میزان دو در هزار و یا فوزالن 35% (زولون) به میزان سه در هزار قابل توصیه می باشد. برنج برای کنترل شیمیایی آفت زنجرک برنج استفاده از سموم کارتاپ 4% (پادان) به میزان 30 تا 40 گیلوگرم در هکتار، فیپرونیل 0.2% (ریجنت) به میزان 20 کیلوگرم در هکتار، فیپرونیل 5% (چیلوکیل) به میزان 0.5 تا 1 در هزار، ماترین 0.6% (روی اگرو) به میزان 2 در هزار و یا تبوفنوزاید 20% (میمیک) به میزان یک در هزار قابل توصیه هستند و یا در صورت طغیان آفت از سموم سیستمیک استفاده گردد. ذرت برای کنترل زنجرک در مزارع ذرت، ضدعفونی بذرها با حشره کش های تیامتوکسام 35% (کروزر) و یا ایمیداکلوپرید 6% (دلیلا) قابل توصیه می باشد.