نام بیماری: سیاهک هندی گندم

• فقط برخی بذور در هر خوشه گندم به این بیماری آلوده شده و سیاه رنگ می شوند.

• دانه های آلوده از توده های پودری سیاه رنگ پر می شوند.

• این دانه ها در زمان له شدن بوی ماهی گندیده می دهند.

در مراحل اولیه بیماری سیاهک هندی (سیاهک ناقص) گندم، چندین دانه در هر خوشه گندم سیاه رنگ می شوند. به تدریج دانه ها از محتوای اصلی خود خالی و از پودر سیاه رنگی پر می شوند. در طی این فرایند دانه ها متورم نمی شوند و گلوم ها سالم باقی می مانند. با پیشرفت بیماری دانه های بیشتری در خوشه های دیگر آلوده می شوند. با این حال به ندرت تعداد دانه های سیاه شده در هر خوشه به بیش از 5 یا 6 عدد می رسد. این دانه ها در زمان له شدن بوی ماهی گندیده می دهند. ممکن است گیاهان آلوده کوتاه تر از گیاهان سالم باشند. این بیماری تاثیر منفی کمی بر روی عملکرد دانه دارد، اما ممکن است به علت مشکلات کیفی یا به علت وجود اسپور پذیرفته نشوند (کاهش بازار پسندی).

بیماری سیاهک هندی (سیاهک ناقص) گندم توسط قارچ Tilletia indica ایجاد می شود که یک قارچ خاک زاد و یا بذرزاد می باشد. این قارچ می تواند 4 یا 5 سال در خاک زنده بماند. اسپورهایی که در خاک آلوده و یا بقایای گیاهی وجود دارند می توانند گیاهان و خوشه های سالم را آلوده کنند. آلودگی به قارچ می تواند در تمام دوره گلدهی صورت گیرد، اما گیاهان در زمان ظهور سنبله حساس تر هستند. این قارچ در دانه های در حال رشد مستقر شده و به تدریج از محتوای آنها می کاهد. آب و هوا عامل مهمی در توسعه بیماری می باشد. آب و هوای مرطوب (بیش از 70 درصد) و دمای بین 18 تا 24 درجه سانتیگراد در طی تشکیل دانه پیشرفت بیماری را تسهیل می کنند. اسپورهای قارچ می توانند توسط تجهیزات کشاورزی، ابزار، لباس و حتی وسایل نقلیه پراکنده شوند.

تاکنون روش کنترلی بیولوژیک موثر برای بیماری سیاهک هندی گندم گزارش نشده است.

در گام اول مدیریت، کنترل تلفیقی شامل اقدامات پیشگیرانه و استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک توصیه می شود. با استفاده از قارچکش های سایپروکونازول 10% (آلتو)، پروپیکونازول 25% (تیلت) و یا تبوکونازول 25% (فولیکور) در زمانی كه 80 درصد بوته ها به مرحله گلدهی رسيده باشند می توان بیماری سیاهک هندی گندم را بخوبی کنترل کرد.