 آبیاری |  برداشت |  نور خورشید |  درجه حرارت |
| متوسط | 45 تا 120 روز | کامل | ℃17 تا ℃27 |
 کشت |  انجام کار |  مقدار pH |  کودهی |
| بذر | متوسط | 5.8 تا 7 | متوسط |
معرفی
گشنیز گیاهی یکساله و از تیره چتریان (Apiaceae) یکی از مهم ترین و قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده نزد انسان است. مبدأ گشنیز خاور نزدیک است. گشنیز شرایط رشدی دشواری ندارد و به محض گذشت خطر یخ زدگی مستقیما در خاک یا گلدان کاشته می شود. تمام قسمت های گیاه گشنیز خوراکی است اما بیشتر از برگهای تازه و دانه های خشک شدۀ (به عنوان ادویه) آن استفاده می شود.
مراقبت
قبل از کاشت گشنیز، زمین باید کاملاً شخم‌زده و صاف شود. یک کود ارگانیک مانند کمپوست، برگهای پوسیده و یا کود دامی به لایۀ بالایی خاک اضافه شود. اگر کود دامی مورد استفاده قرار می‌گیرد، باید کاملاً پوسیده باشد تا مانع از سوختگی گیاهان جوان و رشد علف‌های هرز شود. کشت با تراکم زیاد باعث نازک شدن گیاهان و علفی شدن ساقه ها می شود و باید از آن اجتناب کرد. بذرهای گشنیز برای جوانه‌زنی به رطوبت زیادی نیاز دارند بنابراین حتماً باید به‌طور مکرر آبیاری شوند.
خاک
گشنیز خاک‌های لومی_شنی خوب زهکشی‌شده را می‌پسندد و در صورتی‌که زهکشی مناسب باشد می‌تواند در خاک‌های لومی_رسی نیز کشت شود. اسیدیته (pH) 6.2 تا 6.8 برای کشت گشنیز مناسب است.
اقلیم
گشنیز در مناطقی با بهارهای خنک و تابستان‌های گرم و خشک با دمای ۱۷ تا ۲۷ درجۀ سانتیگراد بسته به رقم رشد می‌کند. گشنیز می‌تواند سرمای سبک را تحمل‌کند، اما دمای بالا منجر به بولتینگ (ایجاد ساقۀ گل‌دهنده) می‌شود. گیاه گشنیز وقتی در آفتاب کامل قرار‌گیرد، رشد بهینه خواهد داشت. در آب‌وهوای معتدل، بهترین زمان برای شروع کاشت گشنیز اواخر بهار است. در بیشتر مناطق با آب‌وهوای گرمسیری، گشنیز در پاییز بهتر رشد می‌کند. همچنین می‌توان گشنیز را در اواخر تابستان کشت کرد تا در پاییز رشد کند. دمای مطلوب برای رشد گشنیز 18 تا 21 درجه سانتیگراد می باشد.
با ثبت دیدگاه قوانین و مقررات آریس را می پذیرم.
