 آبیاری |  برداشت |  نور خورشید |  درجه حرارت |
| متوسط | 180 تا 240 روز | کامل | ℃15 تا ℃30 |
 کشت |  انجام کار |  مقدار pH |  کودهی |
| بذر | کم | 6.5 تا 7.2 | متوسط |
معرفی
در مقایسه با نیشکر، چغندرقند محصول نسبتا جدیدی است که کشت آن در قرن نوزدهم در مناطق معتدل آغاز شد و در قرن بیستم گسترش پیدا کرد. چغندرقند در حال حاضر در حدود 50 کشور جهان کشت و حدود یک چهارم از شکر تولیدی جهان را شامل می شود. از ریشه چغندرقند برای غذای انسان، تغذیه دام یا کاربردهای صنعتی استفاده می شود.
مراقبت
با اينكه چغندرقند به خشكی به نسبت مقاوم است، اما دستيابی به يک عملكرد بالا، مستلزم وجود رطوبت كافی و برنامه ريزی دقيق آبياری است. كشت پاييزه چغندرقند در بسياری از مناطق با خطر ساقه روی و گل دهی مواجه است و این مستلزم تنظیم تاریخ کاشت و استفاده از رقم هـای كاملاً مقاوم به بولتينگ (گلدهی) است.
خاک
خاک های حاصلخیز دارای زهکشی مناسب با بافت متوسط و pH خنثی تا کمی اسیدی (7 تا 7.2) برای چغندرقند مناسب هستند. خاک های دارای مقادیر زیاد سنگ، خاک های فشرده و سفت که معمولا با فقدان مواد آلی همراه هستند برای کشت چغندرقند مناسب نیستند و سبب چند شاخه شدن ریشه می شود. چغندرقند جز در مراحل اولیه رشد نسبت به شوری خاک مقاوم است.
اقلیم
چغندر قند گیاهی است که به آب و هوای معتدل سازگاری دارد، لذا در مراحل مختلف رشد به ویژه در هنگام ذخیره قند در ریشه به گرمای شدید حساس است. مناسب ترین شرایط محیطی برای تولید چغندرقند از 90 روز بعد از استقرار تا زمان برداشت غده ها، روزهای آفتابی با دمای روزانه 18 تا 27 درجه سانتیگراد و دمای شبانه 5 تا 10 در جه سانتیگراد است. با افزایش دمای شبانه عیار قند کاهش می یابد.
با ثبت دیدگاه قوانین و مقررات آریس را می پذیرم.
